Mannen
Dit stukje heb ik ca. 10 jaar geleden geschreven, bewaard en destijds geplaatst op hyves... Hyves is inmiddels niet meer, maar het stukje nog wel!
Mannen... soms zou je écht denken dat ze van een totaal andere planeet komen en soms denk ik dat ook wel eens bij de mijne... Op en top natuurmens, dat siert hem tevens, maar tijd en op tijd zijn is nog wel een dingetje. Daar kan ik me nog wel eens over opvreten.
Vroeger kon ik daar minder goed mee omgaan dan tegenwoordig gaat 'ie dan maar mee in werkkleding ofzo.
Afgelopen maandag was zo'n 'draf-dag'. Werken, rond etenstijd nog een afspraak en om 19.00 uur zwemles. Onderweg van werk naar huis denkt hij dat er nog wel tijd is om even het eten klaar te zetten. Argh, er borrelt al iets in mijn brein... hoe dan?!, maar het lukt! Vervolgens fiets gauw achterop de auto, en hup naar de afspraak waar we rond 18.00 uur arriveren en dan begint het. Mannen onder elkaar. Nee, dan zeggen ze wel is wat van vrouwen die kletsen, maar die kerels kunnen ook ouwehoeren! Ik zit erbij, opgeprikt en op m'n kont kun je een ei gaar koken, maar zeg niets... ik heb van tevoren al gemeld dat ik om 19.00 uur zwemles heb, waarop er een antwoord kwam: ja, komt goed en doe niet zo moeilijk! Okee, okee, ik wist niet dat je boos werd!
Mijn tenen voel ik ondertussen krommen in mijn schoenen. Ben ik blij dat ik voor die tijd nog gauw mijn badpak gehesen heb, hoef ik dat in ieder geval niet meer te doen. Ze ouwehoeren een eind heen over boekhouders en belastingaanslagen en mijn man blijft maar inhaken op allerlei zaken.
Hè hè, eindelijk kunnen we gaan, ik loop naar de auto en mijn man start de auto; op naar het zwembad. Het is inmiddels 18.45 uur. Ik vrees dat we het niet meer gaan redden, maar mijn man denkt daar anders over. Tot overmaat van ramp moeten we ook nog omrijden omdat de weg naar het zwembad opgebroken is.
Ein-de-lijk zijn we daar! Gauw de auto de parkeerplaats op, fiets van de auto en op slot zetten en sjees naar binnen. Laat gauw mijn pasje zien en ja, daar heb je dat gezeik al... de vorige ploeg is klaar en heeft nu alle hokjes bezet. Ben ik toch weer blij dat ik me van tevoren in mijn bakpak gehesen heb, sta ik tenminste niet te grabbel voor Jan, Piet en Klaas in mijn blote niksie... Voor de kluisjes trek ik gauw mijn kleren uit en mijn zwemkleding over mijn badpak... haast, haast, haast en in de haast trek ik de gesp van mijn waterschoen af. Daar kan ik nu niets meer aan verandere
Om 19.05 uur meld ik me hijgend bij de zwemjuf. Ik vertel dat ik de gesp van mijn waterschoen getrokken heb en zijn we beiden van mening dat we dan maar met één schoen moeten zwemmen. Ik spring in het water en doe wat er van me verwacht wordt, daarna mag ik de kleding uittrekken. Ja, gulp van mijn broek heeft ook al die tijd open gestaan...
De les is gauw voorbij; gaan nog even met z'n allen in het bubbelbad zitten. Daarna ga ik eruit. Grabbel die natte zwemkleding bij elkaar, spoel me af en dan gauw aankleden. Kluisje open, spullen in het hokje en... waar is mijn handdoek? Ow, die ligt nog bij het zwembad zelf. Op een draf ga ik weer terug; ik ga niet nog een keer al mijn spullen terug doen in het kluisje en dan mijn handdoek halen. Nee, ik laat het hokje gewoon open. Gris de handdoek en weer terug.
Als ik aangekleed ben prop ik bij buitenkomst mijn spullen in mijn fietstassen en sjees naar huis, ca. 20 minuten fietsen. Als ik rond 20.30 uur thuis kom is het eten klaar. Manlief heeft wel de kachel flink achter de broek aan gezeten want hij was de tijd vergeten. Enfin, het eten is klaar en in huis is het 28 graden. Schep mijn bord vol en ga zitten. Ik heb best trek en voel al etend het zweet langs mijn wangen naar beneden rollen en ze groeien op mijn bovenlip.
Komt wel goed, schatje, hijg-puf-zweet...