Zingen en 50 jaar
Vandaag een enerverende dag! Vandaag ga ik zingen op een markt voor ouderen. Via-via word ik gevraagd of ik wat klassieke nummers wil zingen aldaar. Ik roep nog dat ik niet zo heel veel klassiek ken, maar ik moet me niet zo druk maken. Gewoon leuk wat zingen en als er iets klassiek tussen zit ook leuk!
Zo duik ik in het archief. Wat is leuk voor ouderen? Klassiek? Ik durf me enkel te wagen aan O mio babbino caro en Deh vieni non tardar. De andere klassieke nummers die ik ken vind ik nog te glad ijs, maar ja, 2 nummers... daar zing ik geen uur mee vol. Ik zoek verder... Het dorp van Wim Sonneveld, Avond van Boudewijn de Groot, Laat me van Ramses Shaffy en Think of me uit Phantom of the Opera, La chanson des vieux amants van Jacques Brel, Non je ne regrette rien van Edith Piaf...
En zo vertrek ik om 12.30 uur. Het aanvankelijke plan is om buiten te zingen, maar de weersomstandigheden maken dat we binnen zingen. Snikheet, maar superleuk.
Eerst wat samen en dan ik alleen... pfffff, spannend, maar sla me er redelijk doorheen. De hoge noten? Genaild! Dat is al een overwinning an sich!
Om 16.30 uur ben ik weer thuis. Gauw het cadeautje klaarmaken voor de verjaardag van mijn (oude) zanggenootje met wat zangmaatjes! Afgelopen donderdag 50 jaar geworden, vandaag een (ouderwetse)feestavond. Het cadeautje klaarmaken valt wat tegen als blijkt dat de cupcakes niet willen plakken met dubbelzijdig tape en gewoon tape en uiteindelijk duct-tape en dan gauw douchen, omkleden, snoet volsmeren én het fijne van deze avond. We worden gebracht en gehaald en kunnen we een wijntje drinken!
Om 20.00 uur worden we afgezet bij de feestlokatie waar al een deel van onze (oude)zanggenootjes staan en gezamenlijk gaan we naar binnen. We drinken koffie/thee, eten gebak, praten elkaar wat bij en dan de dansvloer op want de DJ draait leuke muziek!
Lang geleden zo'n ouderwetse dans/feestavond... allemaal 50+ of net nog geen 50... maar toch leuk uit je pannetje gaan. Mijn watch vertelt dat de muziek hard is, maar gelukkig pluggerz bij me en druk die in m'n oren. Zoooooo geen zin om straks naar bed te gaan met testbeeld in mijn oren en morgen nog. Maar wel lekker hossen en dansen en morgen kreupel op handen en knieën uit bed en ondertussen 5 keer je bed uit om te moeten plassen omdat je meer drinkt dan een gemiddelde avond. Na 3 wijntjes is het genoeg. Als ik er nog één neem en iemand tikt me aan op de dansvloer dan val ik om. Over op de fris en weer verder!
De DJ draait muziek van de herkenning! YMCA... ik heb 'm vroeger gemist en de gebaren ook... waarop een zangmaatje zegt: was je dyslectisch dan? We moeten er smakelijk om lachen en ik roep uitbundig: JA (maar ben niet dyslectisch). De DJ mixt het allemaal lekker aan elkaar met een flinke beat eronder.
Ken jij deze? Nee... tot het refrein... Oh, ja ik ken 'm wel, Because the night
Zak maar lekker door... Neeeeh, ik blijf wel staan, want ik kom niet meer overeind als ik door ga zakken...
Van links naar rechts...
Van links naar rechts door de zaal op Cotton Eye Joe... ik niet... één verkeerde beweging die tijd is geweest.
Ik kan niet meer, maar ik vind het zo leuk wordt nog geroepen.
Een heerlijke, dansende feestavond waarbij ik één ding vergeten ben... ik kan niet meer hossen, dansen en springen als 20 jaar geleden. Maar 't was heerlijk, gewoon even uit je pannetje!