Een nieuw huisgenootje als cadeautje...
Een nieuwe huisgenoot…
Sinds ik mijn partner ken en ik de Birmaan van mijn schoonmoeder ontmoette was ik verkocht.
Na jaren zeuren en zemelen bij manlief dat ik een 'Silvester-katje' wilde kochten we in 2000 onze eerste Birmaan en 1,5 jaar later een tweede en 2 jaar later een nestje en werd het een 'Birmanen-clan' van 4 Birmanen.
Tussen 2013 en 2016 gingen ze allemaal één voor één hemelen.
Voor mij geen mens-gerichte katten meer, maar katten die wat meer op zichzelf zijn en koos ik een kruising Ragdoll/Brits Langhaar, een rooie kater! En groot is 'ie geworden!
Lief ook zeker, zo groot als 'ie is, zo bang is 'ie ook en geen schootkat. Hij ligt liever de hele dag aan het voeteneind van ons bed of bij onze dochter op de slaapkamer in de vensterbank en komt, denk ik, naar beneden als z'n maag vraagt om eten.
Daarnaast kochten we een kruising Brits korthaar/Heilige Birmaan, een poes. Een scharminkel, mooi van lelijkheid en staat altijd AAN! Kroelen en op je schoot liggen heeft ze geen tijd voor!
En toch miste ik een lieve, aanhankelijke Birmaan. Eéntje die lekker bij je komt liggen, je achtervolgt op de voet tot je er gek van wordt. Dat deed onze Birmaan Luna ook. Als ik ging stofzuigen of dweilen lag ze in mijn nek en als ik de was naar zolder bracht was zij eerder op de zolder dan ik en kletste ze gezellig de dag met je door. Dat doen deze niet. Ze kletsen niet, spinnen doen ze zeker en komen op z'n tijd zo hun aandacht vragen. Niets mis mee, want het zit gewoon in mij dat ik dat mis.
Ik uit het naar mijn partner.
Hij zucht… ga je nou vertellen dat je een Birmaan wil? En ja, hij mist zijn Cathrien, die hem op de voet volgde ook wel. Ja, nee, deze doen dat niet. Lief zijn ze, zeker, want onze dochter kan wel alles met die Rooie en dat Scharminkel. En die Rooie gebruik ik 's avonds in bed als voetenwarmer als hij aan het voeteneind ligt…
Het suddert nog even en komt ook nog bij dat je een Birmaan niet zomaar ergens vandaan plukt en best prijzig zijn en wat heeft een stamboom voor meerwaarde als ik ze gewoon als huis- en gezelligheidsdier wil hebben…
Ik zoek wat op internet; spam manlief met leuke foto's van Birmanen en elke keer zucht hij weer. Weet je het zeker nóg een kat erbij? Tja, waar er 2 zijn… maakt die derde ook niet meer uit!
En zo gaan we dan gisterenavond op pad, naar een Birmaan.
Onze dochter heb ik niets vertelt en bij aankomst wil ze niet eens mee de auto uit. Manlief haalt haar op onder het mom van even helpen wat dragen…
Zo komt ze binnen waar allemaal mini-birmanen rond lopen. Ze is er ondersteboven van. Hoeveel gaan we er uitzoeken, Mam? ERROR, denk ik. Hoeveel uitzoeken? Nou, één!
Nadat we er één uitgezocht hebben doen we 'm in de bench en rijden naar huis. Nu nog een ontmoeting met die Rooie en dat Scharminkel.
Die Rooie denkt tot op heden nog steeds dat 'ie in een slechte film belandt is en dat Scharminkel voelt zicht te goed voor een birmaan.
Die Rooie en dat Scharminkel liggen uitgebreid boven en de Birmaan is beneden de woonkamer en keuken aan het ontdekken en slapen bij je op schoot…
We gaan zien wat het ons gaat brengen, eerst nog een naam bedenken voor dat ontdekkende Anoniempje…
P.S. voor de kenners: de sokjes zijn niet goed! Hij heeft bijna geen sokjes, teentjes zijn het eerder. Andere aftekeningen kan ik nog niet goed zien.