Een nieuw tijdperk

Nog even en dan gaan we een nieuw tijdperk in... nog even en dan wordt mijn meiske 12 jaar. Waar blijft de tijd?  De tijd dat ze 's morgens bij me in bed lag en ik haar zelf voedde (lees: borstvoeding gaf) en we samen in slaap vielen in het grote bed, de tijd dat ze in de draagdoek zat, tevreden, sabbelend op haar duim of gewoon slapend, de tijd dat ik te laat was en ze met haar handen in de pot teer zat tezamen met haar nieuwe winterjas, de tijd dat ik achter haar aan ging omdat ze anders over de kop de berg af zou gaan met haar rode loopfiets, de tijd dat ik haar vast hield, mijn kleine meiske in de grote Middellandse Zee, de tijd dat ze samen met haar vader een trap opging naar het hoogste puntje van de berg waar ik onderaan al duizend doden stierf en nariep: hou haar vast! De tijd dat ze zich in de caravan van haar stapelbed liet vallen en bij me kwam liggen omdat het zo onweerde, de tijd dat ik haar door het zwembad gooide (met haar zwembandjes) en ze het uitgilde van plezier... de tijd dat... 

Deze tijd komt niet meer, is geweest. Er komt een nieuwe tijd. Op 18 juni a.s. wordt ze 12 jaar, zit ze in groep 8 van de basisschool en na de zomervakantie gaat ze naar de middelbare school. De tijd dat ze steeds meer haar eigen weg gaat. Dat is natuurlijk goed, zo hoort het ook, maar toch... toch wil ik even wegmijmeren in de zoete herinneringen en ook vooruit kijken.

Straks naar de middelbare school. Daar hoort een (goede)fiets bij omdat ze toch elke dag 15 kilometer enkele reis moet fietsen. Ik strijk de hand over mijn hart, een elektrische. Natuurlijk zijn er ook andere scholen voorbij gekomen die dichterbij zijn, maar mijn meiske had de meeste schik van de school waar ze nu naartoe gaat en dat is prima! 

Voor nu staat haar verjaardag voor de deur. Op de dag zelf vraag ik of dat beide Oma's en haar Opa(Cor) er zijn uit school voor een stukje taart en wat te drinken, zo heeft ze nog een beetje gevoel van jarig-zijn. Groot vieren we haar verjaardag bij aanvang van de zomervakantie. Trakteren op school en natuurlijk een feestje (hell-no-yes).

Terug naar afgelopen periode. Ze heeft in mijn ogen gewoon een goede fiets nodig en na her en der wat te hebben rond gevraagd en weet mijn meiske allang wat voor fiets ze wil hebben. Zo'n transportfiets met een rieten mand. De rieten mand lijkt me niet zo'n goed idee, dus stel ik voor om dat aan te passen naar een krat. Ik denk dat dat iets beter tegen een stootje kan. Op internet vind ik een leuke, goede transportfiets met 400 km, dus nagenoeg nieuw met de kop er flink af. Zou dat wat zijn? Een telefoontje en ja, gewoon een degelijke fiets met een grote accu en eigenlijk met die 400 km. op de teller nagenoeg nieuw. Kunnen we komen kijken? Ja, dat kan. Zo gaan we gisterenavond op pad voor een nieuwe fiets, de eerste zet naar het nieuwe tijdperk, het verjaardagscadeau en tevens de laatste fiets die ze krijgt. Hier groeit ze qua lengte niet meer uit en is ook niet zomaar stuk te krijgen. Als we daar aankomen vraagt de verkoper: Zo, mevrouw, een nieuwe fiets voor jou? kijkend naar mijn meiske. Ze wordt er verlegen van en knikt: ja. Hier staat 'ie, zegt de verkoper. Wil je 'm even proberen? Weer knikt ze. Hij legt even kort uit hoe het allemaal werkt en geeft haar dan de ruimte om op de fiets te stappen. Eerste rondje schuchter over de parkeerplaats waarop de verkoper zegt: je mag ook even de weg op om een rondje te maken. En daar gaat ze, de weg op. Even later is ze weer terug met een brede grijns. Ja, het is wennen een andere fiets. Ze stapt af en ik vraag: denk je dat je hier straks goed op kunt fietsen naar de middelbare school? Ze denkt van wel. 

Okee, nou betalen, verzekeren, extra slot en mevrouw heeft een goede, degelijke fiets voor de middelbare school. Dan zetten we op haar verlanglijstje voor haar verjaardag een fietskrat, een monkey-mee, een regenpak. Kunnen we zo mooi haar middelbare-school-outfit langzaamaan completeren. 

De fiets is reeds nagekeken en helemaal klaar en mag gelijk mee, dus achterin de auto en weer naar huis. Daar halen we de fiets uit de auto. Natuurlijk wil ik de fiets ook proberen en haar vader ook. Nog een extra rondje door haarzelf en nog wat oefenen met de standaard, dat gaat nog niet helemaal vlekkeloos.

Waar blijft de tijd... de nieuwe tijd... dit wordt ook vast een tijd voor zoete herinneringen!