Migraine

Sinds mijn puberteit heb ik migraine. Gelukkig de laatste jaren niet zo heel vaak meer. Laten we zeggen van minimaal 1x per week naar nu circa 5x per jaar. In dit geval zit ik dan in de 'goede' categorie, want stel dat je het 1x per week of vaker hebt... dan ben je écht niet jarig!

Vaak overvalt de migraine mij 's nachts, maar het kan ook zijn midden op de dag, dan heb ik een aura en kan ik op tijd ingrijpen. Als ik slaap merk ik het niet en word ik wakker met de hoofdpijn. Zo ook donderdag op vrijdag. Ik word midden in de nacht wakker. Pfffff, wat heb ik een hoofdpijn. Ik ga naar beneden om wat in te nemen, maar na een half uur woelen niets, dus weer naar beneden voor wat anders en wat ben ik misselijk, maar ik ga NIET kotsen! Weer terug naar boven.

Plof weer in bed. Wat is dat bed warm! Benen boven de dekens... brrrr, wat koud en hobbel ik nog een half uur door. En misselijk, maar ik ga NIET kotsen. Na een half uur woelen, ik MOET kotsen, spring mijn bed uit en op de overloop begin ik al te kokken. Nee! Niet nu, heb ik alles op de overloop en kan ik het ook nog opruimen. Ik red op het nippertje de emmer die naast het toilet staat. Nadat ik alles eruit gegooid heb maak ik de emmer leeg en neem de emmer mee naar mijn slaapkamer. Plof weer in bed en woel weer verder.

Dan gaat de wekker, ik moet eruit! Maar ja, pijn in mijn kop en zo misselijk als wat. Manlief is ondertussen ook wakker. Hmpf... ik geloof.... ja, nog maar een keer kotsen. Ook zo fijn, kotsen als je niets te kotsen hebt... Ik loop naar badkamer en herhaal mijn ritueel met de emmer. Mijn dochter komt ontzet om het hoekje van de deur kijken. Ben je niet lekker, Mama? Nee, Mama is niet lekker, antwoord ik.

Maar weer terug naar bed; ik ben geen knip voor de neus waard. Manlief heeft zijn ochtendritueel gehad en vraagt of ik nog iets wil hebben... Thee met suiker, antwoord ik, in de hoop dat ik dan weer in de benen kom... wat een bak; die belandt ook gewoon in de emmer! Ergens hoor ik manlief nog tegen ons meiske zeggen dat ze lief moet zijn want Mama voelt zich niet lekker, maar dat wist ze al. Daarna komt hij nog een keer bij mij om te vragen of ik nog iets nodig heb. Ja, mijn telefoon, die kon ik gisterenavond zo gauw niet vinden, maar is nu misschien wel handig om op mijn nachtkastje te hebben. Zo wandelt hij nog een paar keer de slaapkamer binnen. Och, al die herrie, dat geruis van de kleding, die bewegingen... Verder nog iets, vraagt hij. Ik vraag of hij alsjeblieft wil gaan. Teveel, teveel, teveel, teveel van alles! En die kotsemmer meurt ook al zo... Daar heb je het al.... nog maar een keer kotsen.

Daarna zak ik weer terug in mijn bed in een woelig, onrustig hanewaken en staat voor mijn gevoel uit het niets mijn dochter in de slaapkamer. Ze heeft haar Mickey Mouse pyjama aan en deksel van een puzzel in haar handen. Mama, roept ze heel zachtjes... ik heb thee en een gebakken ei voor je gemaakt. Hmpf, wat??? Een gebakken ei??? Ik moet haast kokken bij het idee, om nog maar niet te spreken van de geur die het verspreid... jasses! Ze bedoelt het natuurlijk hartstikke lief...

Ach, meiske, wat lief van je, maar Mama heeft overgegeven en ik denk dat als Mama een gebakken ei gaat eten dat Mama die er weer uit gooit, maar de thee wil Mama heel graag hebben. Met honing, zegt ze. Dat doe jij ook altijd voor mij... Zo lief! Ik waardeer de thee zeer! Het gebakken ei eet ze zelf op. De thee gaat er wel in en blijft er ditmaal wel in.

Daarna val ik weer in soort onrustige, woelige slaap en word ik weer wakker. De hoofdpijn heeft een acceptabel niveau bereikt. Ik lig nog even... hoe laat is het? 12.00 uur... hmmm... het huisje moet ik ook nog klaarmaken... en de bakken met éénjarige planten voor mijn klant.... die kunnen morgen wel. Ik hijs me uit bed.

Ik trek mijn joggingbroek aan, haren? dat geloof ik wel; ik wil niets aan gerommel aan mijn hoofd en stommel naar beneden. Daar zit ik dan nog een uur starend op de bank; ik moet echt... Gelukkig heb ik alle spullen klaar. Dus pak ik een paar doeken, de bolderkar en slenter naar het huisje. Haal het beddengoed deels af... poeh, wat valt dat zwaar. Enfin, de clou... ik ben 2.5 uur bezig geweest met iets dat ik normaal in 45 minuten doe.

Eénmaal terug in huis plof ik weer op de bank. De rest geloof ik wel. Ik zit mijn tijd uit tot manlief weer thuis komt en wellicht de mensen van het huisje wegwijs wil maken. Dan wil ik douchen... kotsen en dan daarna bedenken dat je lang haar hebt... Te laat, haar vol met kots, dus dat wil ik er graag uitwassen.

Manlief maakt de mensen van het huisje wegwijs en dan douchen. Ik ben verrot. Eten? Ik geloof het wel. Manlief regelt zelf wat en ik doe een paar kommen soep, want eten smaakt toch niet. Hangend op de bank slijt ik de avond om vervolgens om 21.30 uur weer mijn bed in te kruipen. Het voordeel van een migraine, in mijn geval, is dat ik deze nacht slaap als een roos. Ik slaap aan één stuk door tot 7.30 uur. Voel ik meer weer als 'gewoon'? Nee, maar in vergelijking met gisteren heel wat stukken beter!