WTF

Vandaag heb ik weer zangles. De vorige keer heb ik mijn tanden gezet in Niets, niets echt niets uit de musical Elisabeth. De tekst die Pia Douwes zingt, maar voor de technische uitvoering gebruik ik de uitvoering van Maya Hakvoort. Ik heb uit slordigheid wat dingen verkeerd ingestudeerd. Dit houdt in: 50x verkeerd doen en 100x nodig om het te herstellen. Dat is gelukt en kon ik naar het volgende project en vraag ik om The Phantom of the Opera en mijn zangdocente vindt het goed.

Zo start ik ca. 1.5 week geleden met The Phantom of the Opera. Niet de metal-versie van Floor Jansen en Henk Poort, maar de versie van Joke de Kruijf en Ben Cramer. Weliswaar Nederlands; ik zing gewoon keihard de Engelse tekst er overheen. Ik ben iets te enthousiast en heb er een nare strot van. Een pas op de plaats dus.

En zo beland ik op vandaag. Zangles. Zoals gewoonlijk altijd haasten en het regent pijpenstelen, dus maar met de auto. Bij aankomst dwarrelen er nog van allerlei gedachten door mijn kop en moet ik even 'in-tunen' en dan ben ik er. Na het inzingen starten we met het nummer. 

In sleep he sang to me... verder kom ik niet, want dit kan beter. Dat begint al goed... NOT. Na een paar keer heb ik het onder de knie en dan ook nog even vloeiend van het lage deel naar het hogere deel in je stem. Dat kan ik!

Daarna het 'hekele' punt; vocalizing Christine, zoals er in de lyrics staat. Gelijk na de eerste vocalizing een stop. Niet scheppen, maar recht op de kop zingen. Ah, helder, dat snap ik. Opnieuw!

Mijn zangdocente zingt 'm mee en samen zingen we 'm uit en dan nóg een keer, maar dan zingt ze alleen een paar nootjes mee van de eerste vocalizing en roept ze een halfje omhoog, nog een halfje omhoog en wijst me op buik, ruimte achterin mijn mond en plaatsing van de noten ergens boven mijn hoofd. Er is veel om aan te denken: stapelen, stapelen, stapelen in mijn buik, ruimte, ruimte, ruimte achterin mijn mond en de plaatsing van de hoge noten ergens boven mijn hoofd. Ik kom theoretisch handen tekort, maar wat er toen gebeurde... het was er! Die fucking hoge noten? Ze waren er!

Het is even stil en dan zegt mijn zangdocente: Marieke, hoe awesome is dit?! Cool, zeg ik en doe er bijna een vreugdedansje bij.  Blij dat ik het tóch voor elkaar gebokst heb. We doen het nog een keer en dan bespreken we ook nog wat andere dingen w.o. stembereik, duwen op je stem en wanneer herken je het met name in de lage delen van je stem omdat je je hier minder bewust van bent.

Dit was de laatste les dit jaar, volgend jaar weer verder bouwen want er is nog werk aan de winkel in het lage deel van mijn stem en het (belachelijk)hoge deel van mijn stem, maar voor nu zit ik als een stuiterbal op de bank #blij!