Schaatsen

Het komt allemaal weer boven nadat mijn man en ik gisteren een middag weg zijn met de branche-vereniging. Twee jaar geleden was het proeven aan golfen, vorig jaar was er iets in Burgers Zoo, maar daar zijn we niet geweest omdat we op vakantie waren. En dit jaar is het in de Vechtse Banen in Utrecht. Een uur bavarian curling en een uur proeven van de basis schaatsen op noren. Er is mogelijkheid tot het huren van schaatsen, dus dat doe ik dan ook maar, al heb ik mijn eigen schaatsen (ook noren) wel bij me, maar ze hebben al zo lang op zolder gelegen dat ik niet weet of ze nog scherp zijn.

Mijn gedachten gaan terug naar vroeger, maar ook enkele jaren geleden. Vroeger, de eerste keer dat ik mij kan herinneren heeft mijn vader mijn schaatsen aan gedaan. Ik had nog nooit geschaatst, dacht ik, en vroeg wat ik moest doen. Opstaan en schaatsen. Dat was alles wat mijn vader zei. Ik stond op met mijn nieuwe witte schaatsen en mijn rode skibroek en waarachtig, ik krabbelde zo weg! Niks stoel, driepoot of iets. Weer enkele jaren later is er weer ijs. Yep, weer schaatsen. Helaas pas ik mijn witte schaatsen niet meer, die draagt nu mijn jongere zus. Mijn voeten zijn zover gegroeid dat ik wellicht de, te grote, schaatsen van mijn vader wel pas. Noren, maat 42... Nog nooit op noren gestaan, maar samen met een vriendin, ook op noren, krabbelen we wat we kunnen. Niet wetende dat ik enkele honderden meters later door een paar puberale jongens met een hockeystick onderuit getrokken wordt en een smak maak die ik me tot op de dag van vandaag nog kan herinneren. De pret die ik altijd beleefde aan het schaatsen is letterlijk met een smak weg genomen en angst komt er voor in de plaats. Maar hé, hoe vaak hebben we in Nederland natuurijs? Het is natuurlijk zonde als je die enkele keer dat er natuurijs is aan je neus voorbij laat gaan, dus dat doe ik niet.

Als volwassen vrouw stap ik ca. 10 jaar geleden, inmiddels op zelf aangeschafte noren, op het ijs. Een grote vijver in de buurt waar ik woon. Het is nog relatief vroeg en het is nog niet zo druk. Ik trek mijn schaatsen aan, moet even wennen, maar dat is snel. Het ijs gonst nog! En wauw, zó magisch! Ik besef dat ik de angst van het vallen met de hockeystick maar is los moet laten, ja, tuurlijk nu kan ik ook vallen, maar je kunt niet alles voor zijn en niet angstvallig vasthouden aan je angst. Een diepe zucht... let it go... En zo schaats is wat rondjes tot het me te druk wordt en vertrek ik weer naar huis. Uiteraard is het mijn zussen, die dan nog thuis wonen, en mijn moeder ook niet ontgaan dat er fijn geschaatst kan worden. We spreken af, 's avonds. Mijn ene zus op kunstschaatsen, mijn andere zus op noren en mijn moeder op kunstschaatsen, die ze vroeger op de groei gekocht hebben, maar waar ze nooit in gegroeid is! Mam, welke maat zijn jouw schaatsen, vraag ik. Maat 39 antwoordt ze. Hmm, ik heb maat 40, maar heb al vanaf mijn 12e op noren gestaan. Hoe zou dat zijn op kunstschaatsen? We besluiten te wisselen. Ik de kunstschaatsen van mijn moeder en mijn moeder op mijn noren. Mijn moeder heeft nagenoeg nooit op noren gestaan en mijn moeder heeft de schaatsen het eerst aan en mijn zus helpt haar al gierend omhoog. Daarna krabbel ik omhoog. Mijn moeder worstelt met de lange punten van de noren. En ik worstel met het rare ijzer onder de kunstschaatsen. Ik wiebel van voor naar achter en voor ik het weet lig ik al op m'n snater. Mijn moeder valt, gelukkig, niet en probeert zo goed en zo kwaad een rondje te maken. Ik sta ook weer op. Het gevoel, nou ja, het verschil, heb ik inmiddels wel ervaren. Ik ga ook een rondje. Ik 'sla' en ik 'sla'. Wat moet ik hiermee? Ik sla me helemaal suf en kom geen meter vooruit. Na één rondje hebben mijn moeder en ik het wel gezien. Laten we maar weer wisselen! Ik schaats samen met mijn zus en mijn moeder met mijn andere zus. Zelfs op mijn noren maak ik nog een fraaie buikschuiver waarvan ik nog 3 dagen spierpijn heb, maar het is leuk!

Weer terug naar vandaag. De club die zich aangemeld heeft voor de basis van noren schaatsen bestaat voornamelijk uit mannen... heb ik weer... kom ik daar aan als tobbert op noren... Maar het is natuurlijk ook leuk om te leren wat de basis is van noren schaatsen en waar je verbeterpunten liggen. En zo gaan we aan de slag. Door je knieën, zo laag mogelijk wat voor jezelf nog comfortabel is en dan je schaatsen onder contole krijgen door eerst op je ene been te gaan schaatsen en je andere schaats golfbewegingen maken en ga zo maar door. Tot aan het eind van de les en dan heb je je schaatsbeweging. Er zitten dingen bij waar ik echt wat aan heb. Vooral in het afzetten. De kracht in je hak gebruiken met en voor je gevoel vooruit slaan. Wow, ik heb het altijd veel te netjes gedaan. Komt nog bij dat de gehuurde schaatsen ook fantastisch zijn... ik ga als een speer! Mijn man wil nog een paar foto's maken, maar voor hij het toestel gepakt heeft ben ik alweer meters verder! De keerzijde... vermoeidheid gaat meespelen en spieren die pijn gaan doen... en pats, daar lig ik. Een mede-schaats-genootje, een paar meter verderop, mindert vaart. Ik schuif diverse meters over het ijs en nadat ik uit gegleden ben krabbel ik weer overeind. Dat is morgen een blauwe knie en het schuiven op de zijkant..., ach, dat valt allezins mee. Mijn mede-schaats-genootje vraagt of alles goed is waarop ik bevestigend antwoord. Gewoon weer verder een blauwe knie krijg ik niets van! Nadat de les afgelopen is nog gauw een rondje en dan moeten we van het ijs omdat de baan geveegd wordt. Maar hé, het was leuk!