Zangsessie...

Eén keer per maand is er een Zangsessie in Arnhem. Een laagdrempelig podium waar je kunt zingen. Sinds enige tijd doe ik daar aan mee, mede om mezelf wat meer thuis te laten voelen op het podium met de hoop dat ik hierin groei en kan laten zien wat ik kan. 

Zo probeer ik de lat iedere keer een stukje hoger te leggen en mijn zenuwen wat lager ofwel minder. Na de zomerstop leek het nog een heel eind weg, maar ineens was het dan toch zover. Afgelopen week in gesprek met mezelf wat ik dan zal gaan zingen. Tja... er ligt weinig easy-going op de plank, daar ik de onhebbelijkheid heb om voorkeur te hebben voor (te) moeilijke dingen. 

Okee, na een gesprek met mezelf komt er wat uitrollen dat ik donderdagavond in de werkplaats door zing om te checken. Er valt wat af en moet ik alsnog mijn bakens verzetten en kom ik tot de keuze Think of me uit Phantom of the Opera en The voice van Celtic Woman. Ook niet de makkelijkste nummers, maar Think of me was één van mijn eerste opdrachten van zangles en heb ik zeer regelmatig gezongen omdat ik het een fantastisch nummer vindt. The voice van Celtic Woman heb ik ook diverse keren gezongen, veel lange noten wat het ook niet makkelijk maakt, maar ik gok het erop met de kans dat ik volledig nat ga.

Bij terugkomst uit de werkplaats stuur ik de muziek op, op de valreep... en ik neem mezelf voor dat ik gewoon niet zo moet zeiken met die zenuwen, maar er gewoon voor moet gaan. Fout of niet fout, goed of niet goed. Just accept it.

En zo kom ik aan op de zangsessie. Druk en velen die, net zoals ik, het podium beklimmen en we waardering hebben voor elkaar. 

Dan ben ik aan de beurt. Think of me als eerste. Ja, nee, ik hoor er zelf nog genoeg aan, maar ik heb me er eigenlijk best wel goed doorheen 'geworsteld'. The voice eigenlijk ook wel. Conclusie: Ja, er mankeerde wat aan, maar ondanks dat ben ik eigenlijk wel tevreden!

Dan nog een lange nazit en dan naar huis. Thuis ook nog even een nazit om het te laten betijen en dan naar bed. Mijn plek in bed is bezet door ons meiske die rechtop in bed gaat zitten en teleurgesteld roept dat haar plannetje mislukt is om mij te laten schrikken dat zij op mijn plek ligt. Iets met in slaap gevallen *proest*.

Van slapen komt niet veel. Mijn gedachten tollen van het zingen, muziek én de nazit met eigenlijk best wel leuke gesprekken. 

Vandaag... beetje brak, maar dat heb ik er wel voor over!